Ίρις ΚολλιδάΆρθρο: Ίρις Κολλιδά
Εικαστικός
Η Σοφία Λάμπρου γεννήθηκε στις Βρυξέλλες από Ισπανίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα. Η αφοσίωσή της στη φωτογραφία πρόεκυψε από τον καλλιτέχνη παππού της, Γκαμπριέλ Κουαλλαδό, «από αυτόν εμπνεύστηκα και την άντλησα σχεδόν ασυναίσθητα» όπως μας λέει. Εκθέτοντας τα «non-dits» και επαναπροσδιορίζοντας την πραγματικότητα στο επίκεντρο μιας εποχής της οποίας οι αντιλήψεις συγκρατούσαν κάθε προθεσμία φαντασίας και ελευθερίας, «το έργο του αφύπνισε μέσα μου την επιθυμία να κατευθύνω τα μάτια μου προς νέες προοπτικές».
Χρειάστηκε, ωστόσο, να διατρέξει μια μεγάλη χρονική περίοδο αναζήτησης και διερεύνησης άλλων καλλιτεχνικών τομέων, όπως η μουσική και η αισθητηριακή αντίληψη, για να αρχίσει να υλοποιεί αυτό το «άνοιγμα», όπως μας λέει. Οι σπουδές στην οικονομία και οι εμπειρίες τις οποίες βίωσε στο Παρίσι, την εμπλούτισαν και σαν άνθρωπο και την υποβοήθησαν να ακολουθήσει το δόμο της, πλούσιο πλέον σε νέες δυνατότητες και ευκαιρίες. Κάπως έτσι σχεδιάστηκαν οι πρώτες σελίδες αυτής της ιστορίας. Στη συνέχεια, το πεδίο της μουσικής της άνοιξε τις πόρτες του, δίνοντάς της τη δυνατότητα σύλληψης προνομιακών και κυρίως ιδιαίτερα ανθρώπινων στιγμών ζωής και δημιουργικότητας, στο επίκεντρο μίας εποχής και με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε αυτό το νέο της μονοπάτι.
Αυτή η φαντασίωση που την καταδιώκει τόσο όμορφα συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, αφού με συντροφιά τη μηχανή της ξεκίνησε να καταγράφει διερευνητικά τα πάντα γύρω της, διατηρώντας την ελπίδας να αφυπνίσει μέσα μας τα ίδια αυτά συναισθήματα τα οποία γέννησε και σε εκείνη η ανακάλυψη των ατελείωτων δυνατοτήτων τους.
Το χειροποίητο αυτό βιβλίο είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας παρουσίασης του σύμπαντος μέσα στο οποίο εξελίσσεται η δουλειά της Σοφίας Λάμπρου. Ταξιδεύουμε «εντός του», από το ένα σκηνικό στο άλλο, σαν να είμασταν στο επίκεντρο ενός παραμυθιού, σαν να το ακούμε να μας το διηγούνται με την τρυφερότητα αυτή ενός μικρού παιδιού. Η Σοφία κινείται διαρκώς, από μια ονειρική ζούγκλα, στο ορφικό πορτραίτο μιας επαναπροσδιορισμένης γυναίκας, μέχρι ακόμα και στις μαγευτικές και σχεδόν σιωπηλές νότες μιας υπέροχης μουσικής, οι οποίες αποτελούν την ηχώ μιας αξέχαστης νύχτας. Η φωτογράφος μας εκθέτει τις ιστορίες αυτές με την ελπίδα να μας βυθίσει σε μια φαντασίωση στο κέντρο της οποίας ο χρόνος είναι πια μαρμαρωμένος σε ακουαρέλα και αιχμάλωτος σε δυο φύλλα σχεδίου.
Η μόνη επιθυμία της είναι να μεταβάλλουμε την οπτική μας γωνία και να αισθανθεί ο κάθε ένας την ελευθερία να ερμηνεύσει αυτό το έργο σύμφωνα με την προσωπική του αντίληψη, να εμβαθύνει μέσα του και να βρει τα σημεία που τον αγγίζουν, να ονειροπολήσει διακριτικά και να ερεθίσει ταυτόχρονα και τα δικά του συναισθήματα.
Facebook: Sofia Lambrou Photography