Χρήστος ΓκαραβέλαςΠοίημα: Γκαραβέλας Xρήστος
Επιμέλεια: Ίριδα Γουδέλη
Κάποια στιγμή αποφάσισα να μάθω την αλήθεια και να γίνω και εγώ ενας άνθρωπος σοφός
ετσι πήγα στους δύο σοφούς άντρες για να μάθω την αλήθεια
Στον δρόμο που πήγαινα
έκανα στον εαυτό μου την ερώτηση που κάνω τόσο καιρό
Τι είναι η αλήθεια;
τι σημαίνει επιτέλους αυτή η λέξη;
Επιτέλους έφτασα στο μεγαλοπρεπές κτήριο
και μπαίνοντας μέσα είδα τους δύο σοφούς άντρες
ο ένας καθησμένος στα δεξιά φαινόταν σαν να τον έχει ρουφήξει ο χρόνος
απο την μεριά του ακούγοταν μια μουσική
λίγο άγρια αλλά αρκετά δημιουργική
και έδενε σχεδόν τέλεια με την μουσική που ερχόταν απο τα αριστερά
ήταν πιο αρμονική αλλα και πάλι ήταν πολυ ιδιαίτερη μέσα στην απλότητα της
ο άντρας στα αριστερά φαινόταν σε καλύτερη κατάσταση
αλλά και αυτός κουρασμένος απο τον χρόνο.
Με κοιτάζανε και οι δύο για κάποιο χρονικό διάστημα
χωρίς να μιλάνε ή να κάνουν κάποια κίνηση
απλα με κοιτάζανε
ύστερα αποφάσισα να μιλήσω
“Ήρθα εδώ για να να γίνω και εγώ άνθρωπος σοφός”
οι δύο άντρες χαμογελάσανε σχεδόν χωρίς να κουνήσουν το στόμα τους
και κοιταχτήκαν με τα μάτια τους να μένουν σχεδόν στο ίδιο σημείο
στην συνέχεια ο άντρας στα δεξια άρχισε μιλάει
“Εγώ μπορώ να σου προσφέρω αυτά που θέλεις μέσα σε λίγη ώρα
και ύστερα θα έρχεσαι σε μένα απλά για να σε ξαναγεμίζω με σοφία, όποτε το χρειάζεσαι”
και άπλωσε το χέρι του σαν να μου προσφέρει κάτι
εκείνη τη στιγμή κάτι με έσπρωξε και έκανα τρία βήματα προς τα πίσω
και τότε ο άντρας στα αριστερά είπε
“Εγω δεν μπορώ να σου προσφέρω αυτό που θέλεις
θα πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου, για να μάθεις την αλήθεια! “
και τότε ο άντρας στα δεξιά διακόπτοντας κάθε πρόθεση μου να μιλήσω
άρχισε μια λεκτική επίθεση
“αληθεια; … τι σημαίνει αλήθεια;”
αλήθεια είναι αυτο που μένει στο τέλος ” ακούστηκε η απάντηση στα αριστερά
“Ακριβώς!”
Μετά απο αυτό οι δύο άντρες συνέχισαν τον επιθετικό τους διάλογο
ενώ εγω ένιωθα σαν να μην μπορώ να συμμετέχω
πλέον δεν είχε να κάνει με μένα και τι ήθελα να κάνω
ήταν σαν να μην βρισκόμουν καν εκεί
ενώ λέξεις άρχισαν να περικυκλώνουν το μυαλό μου
… αλήθεια ..
…ψέμματα…
…… καλό
…. κακό….
τι σημαίνουν όλα αυτα ;
Ποιά είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα ;
Σαν να βρισκόμουν σε μια άλλη διάσταση
πλέον δεν άκουγα τίποτα
μόνο που έβλεπα τους δύο άντρες σε μια θολή εικόνα
τα φρύδια τους να είχαν πέσει μέσα στα μάτια τους αλλάζοντας όλη τους την έκφραση
και το στόμα τους να κινειται νευρικά πάνω κάτω
πέρα απο αυτό λέξεις είχαν περικυκλώσει το μυαλό μου
λέξεις τίποτα άλλο… μόνο λέξεις
ήταν σαν να βρισκόμουν σε ένα φαύλο κύκλο
μέχρι που μία δύναμη με πέταξε μακρυά, έξω απο το κτήριο
σαν να μην ήμουν έτοιμος για αυτό
αφού ηρέμησα λίγο, σηκώθηκα
ξεκινώντας το ταξίδι του γυρισμού
άρχισα πλέον ήρεμος να σκέφτομαι όλες αυτές τις λέξεις
Αλήθεια…… τι είναι η αλήθεια ;
αλήθεια είναι αυτο που σου μένει
η ανάμνηση, η γνώση που μένει στο τέλος ..
αυτό που επιλέγεις να κρατήσεις….
ΕΣΥ ΤΙ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ;