Μένη ΚουτσοσίμουΆρθρο: Μένη Κουτσοσίμου,
Ψυχολόγος
Επιμέλεια: Μαρία Σουρτζή,
Φιλόλογος
Έχω μεγαλώσει αρκετά για να θυμώνω με τη βλακεία και την κοροϊδία. Είμαι πια σε ηλικία που ξενερώνω με ανθρώπους, ρόλους, τακτικές κι επιλογές. Πότε;… Τότε… Τρία σενάρια για να σε φέρω στο mood.
Σενάριο 1ο:
Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος που σε φλερτάρει αρκετό καιρό. Δε γνωρίζεις την αλήθεια του. Είναι σε σχέση ή παντρεμένος… και αντιλαμβάνεται ότι θέλει εσένα ή κι εσένα… όλοι οι καλοί χωράνε θα μου πεις… περνώντας ανώδυνα από τη μία συνθήκη στην άλλη, ανέξοδα. Πότε το μαθαίνεις; Δεν το θεωρεί απαραίτητο από την 1η στιγμή ούτε καν από τη 2η. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα στο πει ο ίδιος όταν θυμηθεί… σε άλλη περίπτωση θα βάλει κάποιον άλλο να το αποκαλύψει, θα το αποσιωπήσει ή θα εξαφανιστεί, γιατί ενώ σε φλόμωσε στο παραμύθι, έχει επιστρέψει στην πρώην. Εννοείται ότι ο ίδιος θεωρεί ότι δεν σου απέκρυψε κάτι, ούτε όμως ότι σου είπε και ψέματα. Εδώ Αλήθεια, εκεί Αλήθεια, πού είναι η Αλήθεια; Ψάξε, ψάξε δεν θα τη βρεις…
Σενάριο 2ο:
Φέρτε στο μυαλό σας τη συνθήκη εκείνη που δύο άνθρωποι ξεκινούν να επικοινωνούν για να γνωριστούν. Στα παλιότερα χρόνια δεν υπήρχαν ούτε κινητά, ούτε τεχνολογία που να συνέβαλε στη διευκόλυνση της επικοινωνίας. Στις μέρες μας που τα έχουμε όλα, έχουν χαθεί τα πάντα στο λεγόμενο σύνδρομο του “μηνυματάκια”. Είναι προτιμότερο για τον άλλο να αποστέλλει ασυνόδευτα μηνύματα ακόμη και σεξουαλικά υπονοούμενα, παρά να σηκώνει το ρημάδι το ακουστικό και να πατήσει κλήση… το απόλυτο βόλεμα… καμία ελπίδα. Να περιμένεις στην ουρά για ν’ ακούσεις τη φωνή του. Αναμνήσεις stock…
Σενάριο 3ο:
Κλασικό και εικονογραφημένο. Poke = σε κοζάρω. Friend request = θέλω να σε γνωρίσω… ή στεγνά να σε πηδήξω. Confirm = το ‘χουμε το γκομενάκι. Like = μου αρέσεις. Καρδούλες, ”ουάου” λυπάμαι κι όλα όσα επινοούνται για μηχανικά συναισθήματα. Message = δήθεν σε σκέφτομαι, κοινώς έχω κάβλες. Sexting = το κάναμε. Unfriend = τα ‘χαμε τα χαλάσαμε. Block = τίτλοι τέλους. Εκεί που η τεχνολογία έχει αντικαταστήσει τις αισθήσεις, αποσύρομαι. Παραλίγο να κάνω poke στο Θεό, αντί για το σταυρό μου. Εκφυλισμός στο μεγαλείο του.
Αν δεν λέγονται λοιπόν τα βασικά, ούτε τα παράπλευρα, τότε γιατί μιλάνε οι Άνθρωποι; Μιλάνε για να λένε όλα τ’ άλλα. Τα γύρω-γύρω, τα περιφερειακά. Δεν έχουν μάθει να μιλάνε εντέλει. Και καταλήγω στο ότι δεν τους ενδιαφέρει κιόλας. Έχω εκπαιδευτεί ν’ ακούω τους ανθρώπους… να εκφράζω τις σκέψεις τους, να νιώθω τον πόνο τους, ν’ αγκαλιάζω τους φόβους τους, να δίνω ζωή στα όνειρά τους, να μεταβολίζω την ένταση, να ντύνω τη σιωπή τους. Με το λόγο, το βλέμμα, το άγγιγμα, με όλες τις αισθήσεις. Κι αν η γλώσσα δεν είναι το μέσον, ο τρόπος, ο δρόμος, να οδηγηθείς στον άλλο, τότε χίλιες φορές καλύτερη η σιωπή… κι έτσι πλέον θα αντιμετωπίζω όλους εκείνους που με φέρνουν αντιμέτωπη με το ρόλο μου για να τους δικαιολογώ και να τους απαλλάσσω από την ετυμηγορία τους.
Αναρωτήσου…
– Χωράς σε συσκευασίες απουσίας;
– Πόσες ευκαιρίες δίνεις σε ό,τι δεν σου κάνει;
– Πώς αντιμετωπίζεις την απουσία αλήθειας;
– Γιατί ανέχεσαι τη βλακεία;
– Πόσο κοστίζει η αποκάλυψη;
Σου έχω το εγκώμιο.
Μεγαλώνοντας μαθαίνεις να είσαι όμορφος/ η.
Να σου πληρώνουν ή να πληρώνεις τα γεύματα.
Να συνδυάζεις τακούνι με τσάντα, κοστούμι με κάλτσα.
Μαθαίνεις να φιλάς κι έπειτα να πηδιέσαι χωρίς φιλί στο στόμα.
Μαθαίνεις να βλέπεις τηλεόραση, να μιλάς στο κινητό, να τσατάρεις στο fb.
Μαθαίνεις PIN, IBAN, PASSWORD, ΑΦΜ και ΑΜΚΑ.
Μαθαίνεις να κοιμάσαι αγκαλιά και να σκέφτεσαι μονίμως κάποιον άλλον.
Περαστικά σου.
Τώρα τελευταία πολλά πράγματα λες “ζωή”, πολλά πράγματα που καμία σχέση δεν έχουν με τη ζωή.
Μην πεις άλλα ψέματα.
Προτεινόμενη Βιβλιογραφία:
Ντομπέλλι Ρ. (2014). Η Τέχνη της καθαρής σκέψης. Αθήνα: Εκδ. Πατάκη.