Ποίημα: Ηλίας Μακρής
Οικονομολόγος

Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος


Δεν συνήθιζα να γράφω έρωτα
σε χαρτί.

Ήρθε η ώρα όμως
που έρωτας
σήκωσε τις πέτρες,
ξεσήκωσε τα δέντρα
σε επανάσταση
και μίλησε ψιθυριστά
στα μαύρα δάση.
Λύγισαν τα κλαδιά
και
τα ρυάκια
έγιναν τώρα
αχνιστά ποτάμια,
με ανάσες
στραμμένες προς τον ουρανό.

Ποίημα μάς θύμιζε:
Τη μοίρα που πίσω μας γελούσε
σαν τον τρελό που κρατά μαχαίρι.(*)


*Αναφορά στο ποίημα «Πρώτες συναντήσεις» του Αρσένι Ταρκόφσκι.