Κατερίνα ΤσιτούραΆρθρο: Κατερίνα Τσιτούρα
Φιλόλογος
Θα σε ταξιδέψω πίσω στο χρόνο και θα σου θυμίσω εκείνα τα αβίαστα χαμόγελα που στέκονταν ικανά να σπάσουν τον πάγο, τα αθώα γέλια και τα παιχνιδιάρικα βλέμματα. Και ύστερα, θα διαπιστώσεις αυθόρμητα ότι η τέχνη του φλερτ έτρεχε να μας συναντήσει από τα πρώτα κιόλας χρόνια της πορείας μας σε έναν κόσμο μαγικό όσο και τα όνειρα που συντρόφεψαν τα εφηβικά μας βράδια.
Ήταν, αρχικά, το αγόρι του διπλανού θρανίου στην πολύχρωμη αίθουσα των χρόνων του Δημοτικού που σου πρόσφερε κουλούρι την ημέρα που ξέχασες το φαγητό σου στο σπίτι. Σε κοίταξε, με ένα βλέμμα πολλά υποσχόμενο και εσύ ένιωσες ότι η ξεχωριστή σου αύρα θα μπορούσε κάλλιστα να υπογράψει συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με το κολατσιό του. Και δεν ήταν τόσο οι προσδοκίες αιώνιας αγάπης που συγκεντρώνονταν πάνω στο μοιραίο κουλούρι-χρόνια αργότερα, θα μου εκμυστηρευόσουν, ωστόσο, ότι εκείνη τη στιγμή διάλεγες ήδη με συνοπτικές διαδικασίες, αέρινο νυφικό με ουρά στο τελείωμά του και αμφιταλαντευόσουν για το αν θα ήταν συνετό να συμπεριλάβεις στη λίστα καλεσμένων τη ξαδέρφη που έκλεβε πάντοτε με απαράμιλλο νάζι τα αγαπημένα σου παιχνίδια.- ούτε και η προσωρινή ικανοποίηση του πανάρχαιου ενστίκτου της πείνας, που έκανε την καρδιά σου να φτερουγίζει, τα βλέφαρά σου να ανοιγοκλείνουν με την ταχύτητα ολυμπιονίκη σε αγώνα δρόμου και το μυαλό σου να οπλίζεται με ατάκες που θα ανάγκαζαν τον Αϊνστάιν να διακόψει για λίγο τις επιστημονικές του μελέτες προκειμένου να υποκλιθεί στο μεγαλείο σου. Ήταν η μαγεία του φλερτ που είχε αρχίσει να σε παρασύρει στα απατηλά λικνίσματα της αέρινης γοητείας του, σε εκείνες τις νύχτες που η φλόγα της επικοινωνίας έκαιγε τους φόβους της θνητής σου φύσης και σε στροβίλιζε στο σύμπαν της αιώνιας ξεγνοιασιάς, αυτό που αργότερα λεκιάστηκε από τους φόβους και τις αμφιβολίες της περίφημης, παντοδύναμης ενηλικίωσης.
Η κλεψύδρα του χρόνου άρχισε να μετράει αντίστροφα και τον συμμαθητή του πρώτου θρανίου διαδέχτηκαν οι άγουροι έρωτες των νεανικών στιγμών- που υπό το άγρυπνο μάτι των αυστηρών γονέων λάμβαναν ακριβώς τη δόση επικινδυνότητας που αρκούσε για να σου θυμίσουν τα θυελλώδη πάθη της μικρής και μεγάλης οθόνης- και έπειτα, στην πόρτα του πεπρωμένου σου κατέφτασαν οι σοβαροί δεσμοί , το ισοζύγιο ανάμεσα στην έλξη και την ασφάλεια, τα πρώτα χασμουρητά της πλήξης, οι απογοητεύσεις, το κυνήγι της επαγγελματικής καταξίωσης που τοποθέτησε στο ξεχασμένο ράφι του χαμένου ρομαντισμού το ημερολόγιο του φλερτ.
Λίγες μέρες πριν συζητούσα με μια συνάδελφο, που αν τη γνώριζες θα τη χαρακτήριζες- δίχως καμιά αμφιβολία- ελκυστική, μορφωμένη, με αυτοπεποίθηση και εξωστρέφεια, για να διαπιστώσω με κάποια έκπληξη ότι οι εφαρμογές γνωριμιών του διαδικτύου αποτελούν τον δικό της τρόπο να αλιεύει πιθανούς περιστασιακούς – ή με πολλή τύχη- μόνιμους συντρόφους. Και στην ερώτησή μου γιατί μια τόσο γοητευτική γυναίκα στρέφεται στη βοήθεια της τεχνολογίας, εκείνη θα αποκρινόταν ότι, ίσως τελικά οι εξουθενωτικοί ρυθμοί ζωής τοποθετούν ταφόπλακα στον αυθορμητισμό και οι άνθρωποι επιζητούν το προγραμματισμένο καθώς στερούνται των ψυχικών αποθεμάτων να διαχειριστούν τη μαγεία του απρόβλεπτου.
Άρχισα, λοιπόν, ν ’αναρωτιέμαι: ”Έγινε το φλερτ της σύγχρονης εποχής μια ακόμη επιλογή στον κατάλογο της καθημερινής μας ρουτίνας;” Για σκέψου το λίγο… Ας υποθέσουμε ότι είναι Σάββατο βράδυ και εσύ ανοίγεις το ψυγείο σου για να διαπιστώσεις ότι τα άδεια ράφια στέλνουν σήμα κινδύνου στο απεγνωσμένο για τροφή στομάχι σου. Πως θα αντιδράσεις; Νομίζω ότι διαθέτεις δύο επιλογές. Καταρχήν, θα μπορούσες να βγεις και να διαλέξεις τα κατάλληλα προϊόντα, εκείνα που αν συνδυαστούν σωστά θα σε ανταμείψουν με ένα χορταστικό πιάτο. Ωστόσο φοβάσαι λίγο… Φοβάσαι γιατί η ευθύνη του αποτελέσματος θα βαρύνει τις πλάτες σου και το λίγο παραπάνω αλάτι ίσως καταστρέψει τη συνταγή. Στο μυαλό σου φέρνεις εκείνη την ημέρα που το φαγητό κάηκε και εσύ έμεινες νηστικός, με την απογοήτευση και το θυμό να συνοδεύουν την αποτυχημένη σου προσπάθεια. Το μαγείρεμα απαιτεί φαντασία και χρόνο, ισχυρίζεσαι, και εσύ δηλώνεις πολύ αδύναμος να ανταποκριθείς στη δημιουργική του φύση. Ξέρεις ποιο είναι το σφάλμα σου; Μπαίνεις στην κουζίνα και τρέμεις το λάθος. Τι θα συνέβαινε αν απλώς ανακάτευες υλικά και απολάμβανες το παιχνίδι της εμπειρίας; Δεν θα το πάρεις το ρίσκο, σωστά; Ο κατάλογος από την πιτσαρία της γειτονιάς σου γνέφει ήδη με νόημα και φαντάζει η ιδανική λύση του σύγχρονου επαγγελματία. Τον διαβάζεις με προσοχή, διαλέγεις τη ζύμη της προτιμήσεώς σου, την ντύνεις με εύγεστα υλικά και έχοντας πια επιλέξει το δελεαστικό πακέτο περιμένεις την παραγγελία σου. Και το κουτί πίτσας βρίσκεται πια στο σπίτι σου γρήγορα, άμεσα και με την αυστηρή οργάνωση που αρμόζει σε εκείνον τον συνετό ενήλικα που έπεισες τον εαυτό σου ότι είσαι. Αν το περιεχόμενο δεν δικαιώσει τη διαφήμιση του εσύ μπορείς να προχωρήσεις στην επόμενη επιλογή, διατηρώντας τη ψευδαίσθηση του ελέγχου όλων των παραμέτρων της ζωής.
Τελικά, το φλερτ, ένα έμφυτο ταλέντο της ύπαρξης μας, που ισχυροποιεί την επικοινωνία και αυξάνει την απόλαυση που αντλούμε από αυτήν, ισοδυναμεί με μια άγνωστη τέχνη για πολλούς ανθρώπους της εποχής μας καθώς απαιτεί να χαλαρώσουμε , να αφήσουμε στην άκρη τις προσδοκίες και να απελευθερώσουμε εκείνο το αυθόρμητο παιδί από την ντουλάπα του καταπιεσμένου ενήλικα. Και τότε, σκίζουμε τους καταλόγους με το έτοιμο φαγητό, φοράμε την ποδιά μας και τρυπώνουμε στην κουζίνα της χαμένης ανεμελιάς…
Προτεινόμενη βιβλιογραφία
Heskell, P. (2005). Flirt Coach. Εκδόσεις: Kοάν