Κείμενο: Ευθύμης Μαυρεπής
Φοιτητής Ιστορίας και Αρχαιολογίας/Ιστορίας της Τέχνης

Επιμέλεια: Μαρία Κασσεροπούλου
Φιλόλογος


Βγαίνω με φίλους βόλτα ή για καφέ. Γνωρίζω κόσμο. Γνωστοί γνωστών. Με μερικούς πιάνω κουβέντα. Άλλοι έχουν να πουν κάτι. Με άλλους πάλι βαριέμαι. Δεν λέω, μπορεί να φταίω και εγώ. Τι μου λένε και γιατί μου το λένε; Μάλλον επειδή τους είμαι άγνωστος… Δεν φοβούνται μήπως εκτεθούν. Παίρνουν το λόγο ή έρχονται κοντά μου. Με ένα υποκριτικό φιλικό νεύμα μιλούν. Είναι πολλά όσα έχουν να μου πουν. Για το «τι» έκαναν… Για όλα όσα έκαναν… Για όλα όσα προσπαθούν να με πείσουν, ότι κάνουν καλά… Ότι είναι ευτυχισμένοι.

Αγαπητοί μου, η ευτυχία δεν είναι αυτό που προσπαθείς να δείξεις. Ευτυχία είναι αυτό που με τίποτα δεν μπορείς να κρύψεις. Τι και αν εσύ μου μιλάς για το πόσο ευτυχισμένο σε κάνει η σχέση, η δουλειά σου, τα ποτά και τα ξενύχτια, τα φλερτ ή ακόμα και τα χόμπι σου. Εγώ δεν το βλέπω! Εγώ βλέπω ότι όλη τη μέρα βιάζεσαι… Φεύγεις από το ένα, που τάχα θαρρείς πως σε γεμίζει για να πας στο άλλο. Γεμίζεις τον χρόνο σου γιατί νομίζεις ότι έτσι γεμίζεις και τα κενά του εαυτού σου. Κάνεις σχέσεις, για να λες πόσο ευτυχισμένος είσαι μέσα σε αυτές. Έχεις μια δουλειά για να την έχεις. Λες πως είσαι της καριέρας, ενώ στην ουσία το μόνο που σε νοιάζει είναι να δουλεύεις όσο το δυνατόν περισσότερο για να μην νιώθεις μόνος.   Βγαίνεις μήπως  κανένας σε φλερτάρει και νιώσεις για μερικές στιγμές θελκτικός. Αν τύχει μάλιστα οι στιγμές αυτές να γίνουν σχέση, τότε εναγωνίως προσπαθείς να την «διαφημίσεις». Να δείξεις πόσο πολύ ταιριάζετε και πόσο ερωτευμένος είσαι. Πας γυμναστήριο, μετά χορό και αμέσως στην θεατρική ομάδα. Βγάζεις και μια selfie για να δείξεις πόσο πολυάσχολος είσαι. Μην τύχει και οι διαδικτυακοί σου φίλοι δεν έχουν έστω και μια ώρα νέα απ την απόλυτη «ευτυχία» σου.

Φενάκη. Μια καλοστημένη παράσταση η ζωή σου. Βλέπεις, αποφάσισες από μικρός – μπορεί πάλι και να στο καλλιέργησαν – ότι η ζωή είναι μια παράσταση. Στο μέγα σανίδι της παίζεις τον ρόλο σου και όλοι άλλοι σε χειροκροτούν.  Νομίζεις πως η ευτυχία είναι ό, τι έχεις και ό, τι κάνεις. Όμως η ευτυχία είναι ό, τι είσαι. Μπορεί όταν σε ακούω να μου μιλάς, να λες ότι έχεις «εκείνο» και το «άλλο»… το σύνηθες τέλειο. Και έτσι καταλήγεις ότι η ζωή σου είναι ευτυχισμένη. Για να είσαι ευτυχισμένος λες ότι έχεις το ένα ή τον έναν και κάνεις το άλλο. Και όμως ποτέ δεν μπορείς να προσδιοριστείς ευτυχισμένος γιατί ξέρεις ότι αν πάψεις κάποια στιγμή να κάνεις ή να έχεις κάτι από αυτά, δεν θα είσαι ευτυχισμένος.

Η ευτυχία όμως είναι υπόθεση προσωπική. Πάντα πηγάζει από μέσα μας. Ποτέ δεν επιβεβαιώνεται με εκείνα που κάνεις ή έχεις. Και θα μου πεις τώρα: ποιος δικαιούται να λέει ότι είναι ευτυχισμένος; Το σίγουρο είναι πως η ευτυχία δεν είναι απλά μια απόφαση. Αλλιώς κάθε άνθρωπος θα ξυπνούσε ένα πρωί και θα αποφάσιζε να γίνει ευτυχισμένος. Όλα θα είχαν λυθεί, όλοι θα ήμασταν ευτυχισμένοι και θα ζούσαμε σε μια μικρή ουτοπία. Από την άλλη ξέρω κάτι! Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δυστυχήσεις και μόνο ένας για να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος. Ένας τρόπος για να ευτυχήσεις, μοναδικός και διαφορετικός για κάθε άνθρωπο. Εσύ τον έχεις ανακαλύψει; Μήπως μέχρι τώρα έχεις αναλωθεί στο να αποκτάς όλα όσα θέλεις να έχεις και να πραγματώνεις, όλα όσα θέλεις να κάνεις. Ξέρεις γιατί; Γιατί σε έχουν πείσει πως αν δεν τα αποκτήσεις και αν δεν τα κάνεις, θα είσαι δυστυχισμένος. Γι’ αυτό λοιπόν και σου λέω ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δυστυχήσεις. Γιατί βαθιά μέσα σου είναι πολλά όσα θέλεις να κάνεις και πολλά όσα θέλεις να έχεις. Αν δεν τα κάνεις και αν δεν τα έχεις όμως, είσαι δυστυχισμένος. Αν δεν έχεις το ένα, είσαι δυστυχισμένος… Αν δεν κάνεις το άλλο, είσαι δυστυχισμένος. Δες πόσοι πολλοί τρόποι συντελούν στην δυστυχία…

Σκέφτηκες ποτέ σου ποιος είσαι; Αναλογίστηκες ποτέ σου αν αυτό από μόνο του είναι ικανό να σε κάνει ευτυχισμένο; Είναι σημαντικό λοιπόν να είσαι ευτυχισμένος για ό, τι είσαι. Όχι για ό, τι κάνεις ή για ό, τι έχεις. Ξέρεις είναι παροδικό, ευμετάβλητο, φθείρεται εύκολα. Αν λοιπόν νομίζεις πως  ό, τι κάνεις και ό, τι έχεις, σε κάνει ευτυχισμένο, έχε στον νου σου ότι δεν θα κρατήσει και για πάντα… Αυτό οφείλεται στο γεγονός της εξάρτησης. Πόσο σίγουρος είσαι πως αυτό που κάνεις και  σε κάνει ευτυχισμένο, θα το κάνεις πάντα; Καταλαβαίνεις;   Από την άλλη αν ήξερες ποιος είσαι… και τι αξίζει πραγματικά να κάνεις… και γιατί πραγματικά αξίζει  να έχεις κάτι…  τότε θα ήσουν ευτυχισμένος. Πάντα θα ήξερες τι είναι αυτό που θέλεις να κάνεις… αυτό που αξίζει να έχεις. Ίσως να το κρατούσες και για πάντα. Ίσως να ήσουν και για πάντα ευτυχισμένος.

Αλλά εσύ παρασύρεσαι. Από τις μόδες των καιρών. Από αυτά που βλέπεις ή ακούς ότι κάνουν οι άλλοι – σπάνια μάλιστα θα τα φιλτράρεις για να δεις αν σου αρέσουν ή σου ταιριάζουν και εσένα.- No fixed personality. Ένας χαμαιλέων που θα αλλάξει χρώματα πολλές φορές. Στην θέση των χρωμάτων, βάλε όλα τα χόμπι σου, τους ερωτικούς σου συντρόφους  ή ακόμα και την δουλειά σου. Όλα τα αλλάζεις, όπως ο χαμαιλέων τα χρώματα του ανάλογα με το περιβάλλον. Θυμήσου όμως ο χαμαιλέων έτσι επιβιώνει. Είναι ένα μέσον επιβίωσης. Και συ λοιπόν, αγαπητέ, μάλλον απλά επιβιώνεις. Δεν ζεις. Τα μέσα επιβίωσης σου, που είναι όλα όσα κάνεις και όλα όσα έχεις, που συχνά αλλάζεις, δεν σε κάνουν ευτυχισμένο. Ας πούμε τώρα… έχεις μια δουλειά. Χωρίς επίπονη περισυλλογή την κάνεις… Σου παρουσιάστηκε, ήταν ευκαιρία, ήταν μια δουλειά με πολλά λεφτά. Ήταν όμως μια δουλειά που ήθελες; Ή ήταν μια δουλειά που νόμιζες ότι θα σε κάνει ευτυχισμένο; Σου ταιριάζει άραγε; Περνά ο καιρός, δεν είσαι όσο ευτυχισμένος- μου έδειχνες- την παρατάς. Και πας σε κάποια άλλα που νομίζεις πως θα σε κάνουν ευτυχισμένο. Πάλι ακολουθώντας την ίδια διαδικασία. Έτσι κάνεις πράγματα γιατί  νομίζεις ότι θα σε κάνουν ευτυχισμένο, χωρίς ποτέ σου να ξέρεις ποια θα σε κάνουν πραγματικά. Έχεις συντρόφους, γιατί νομίζεις ότι θα σε κάνουν ευτυχισμένο. Τους παρατάς, για να πας σε κάποιους άλλους που θα σε κάνουν πιο ευτυχισμένο. Ενώ στην πραγματικότητα, δεν ξέρεις ποιος απ’ όλους αυτούς, μπορεί να σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο. Σου αρέσουν οι πολλές επιλογές!

Σίγουρα η ευτυχία είναι αποτέλεσμα επιλογών. Όχι όμως πολλών επιλογών αλλά μοναδικών επιλογών. Επιλογών, που ταιριάζουν απόλυτα σε σένα. Επιλογών που πραγματικά θέλεις… Επιλογών που τελικά συνθέτουν αυτό που είσαι. Είσαι ευτυχισμένος; Ή τελικά ό, τι κάνεις και ό, τι έχεις, απλά δεν σε κάνουν δυστυχισμένο;