Γιώργος ΚιτσαράςΚείμενο: Γεώργιος Κιτσαράς
Ψυχολόγος, Υπ. Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ
«Σέ μερικούς άνθρώπους ἒρχεται μία μέρα ποὐ πρέπει τό μεγάλο Ναί ἣ τὀ μεγἀλο Ὃχι νά ποῦνε. »
«Ναι», «Όχι».
Τρία γράμματα, μία συλλαβή. Τόσο ίδιες και τόσο διαφορετικές λέξεις.
Ποια είναι τα μεγάλα «όχι» της ζωής μου; Με ένα «όχι» ανοίγω ή κλείνω πόρτες; Δημιουργώ ή καταστρέφω όνειρα; Που μπορεί ένα «όχι», η μικρή αλλά συνάμα σπουδαία αυτή λέξη, να με οδηγήσει;
Τα «όχι» είναι πολλά· από τα απλά στα μεγάλα, από τα εύκολα στα δύσκολα, από το σήμερα στο αύριο και πάλι πίσω στο χτες. Στη φιλία, στη σχέση, στην ευκαιρία, στην όποια πρόταση το «όχι», όπως και το «ναι», καθορίζει το αμέσως επόμενο βήμα, δημιουργεί αντιδράσεις και συναισθήματα.
Με ένα «όχι» δεν θα μάθω ποτέ την κατάληξη κάποιων πραγμάτων, σχεδίων, ονείρων… Με ένα «όχι» όμως γίνομαι εγώ ο καπετάνιος που τον έλεγχο λαμβάνοντας χαράζω τη δική μου πορεία στα απέραντα, αβέβαια και συχνά τρομακτικά πελάγη του μέλλοντος.
«‘Ο ὰρνηθεἰς δἐν μετανοιώνει. Ἃν ρωτιοῦνταν πάλι, ὅχι θά ξαναέλεγε. Κι ὅμως τόν καταβάλλει ὲκεῖνο τ᾽ ὅχι – τό σωστό – είς ὅλην τήν ζωή του. »
Ποια είναι τα «όχι» που έχω πει; Για ποια έχω μετανιώσει; Ποια ήταν τα σωστά, ποια τα λάθος, ποια τα βιαστικά και ποια τα σίγουρα; Τι κάνει ένα «όχι» σωστό; Το αποτέλεσμα εκ των υστέρων ή οι λόγοι που οδήγησαν στην απόφαση τότε που το «όχι» ειπώθηκε; Πόσο έχουν καταβάλλει τη ζωή μου τα «όχι» και πόσο τα «ναι»;
Τι θα άλλαζε άραγε αν τα «όχι» γινόντουσαν «ναι» και τα «ναι» «όχι»;
Τελικά, μήπως θα έπρεπε να πω περισσότερα «όχι», τα «όχι» τα σωστά;