ΑnimartistsΆρθρο: Βάσια Μήλα
Η θεατρική ομάδα VOLT δημιουργήθηκε το 2013 με βασικά της μέλη τους ηθοποιούς Αντώνη Τακτικό και Βαγγέλη Παπαντζανάκη. Έχουν εμφανιστεί σε θεατρικές παραστάσεις όπως στη «Μήδεια» του Μποστ, στον «Άνδρα με τη πουά γραβάτα» ενώ τον τελευταίο χρόνο μπορεί κανείς να τους παρακολουθήσει στη θεατρική παράσταση «χοντροί άντρες με φούστες» στο θέατρο Αλκμήνη.
Χαρακτηριστικό της θεατρικής ομάδας VOLT είναι η βαθεία ανάγκη που τους διακατέχει να εκφραστούν μέσω της τέχης τους.
Το Animartists ήρθε σε επαφή μαζί τους!!
Πότε γεννήθηκε για εσάς η επιθυμία να ασχοληθείτε με τον κόσμο της υποκριτικής; Ποια θέση κατέχει το θέατρο στη ζωή σας;
Βαγγέλης Παπαντζανάκης: Αρχικά, ξεκίνησα με το τραγούδι. Σιγά-σιγά, βρέθηκα στο χώρο του μιούζικαλ και εκεί γεννήθηκε η θεατρική μου έκφραση. Στη πορεία ένιωσα πιο βαθιά την ανάγκη να εξελιχθώ περισσότερο ως ηθοποιός και πήρα την απόφαση να φοιτήσω στη Δραματική Σχολή “Τράγκα”. Το θέατρο με ολοκληρώνει ως άνθρωπο και με εκφράζει ως καλλιτέχνη. Η επαφή με το κοινό μου αποφέρει θετικά συναισθήματα, όπως χαρά. Μου αρέσει όταν επικοινωνώ με το κοινό και περνάω προς τα έξω μηνύματα για τη κοινωνία.
Αντώνης Τακτικός: Από πολύ μικρός ήρθα σε επαφή με την Τέχνη καθώς έβλεπα αρκετές θεατρικές παραστάσεις και κινηματογράφο. Την απόφαση να ασχοληθώ με το θέατρο την πήρα αφού τελείωσα με τις σπουδές μου στο Management, κάτι το οποίο δε με κάλυπτε. Έτσι, οδηγήθηκα στον κόσμο του θεάτρου, διότι ένιωθα την ανάγκη να πραγματοποιήσω αυτή τη δοκιμή για τον εαυτό μου. Το ξεκίνημα έγινε στην Ανώτατη σχολή. Το θέατρο για μένα έχει παίξει ένα καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου. Είμαι συνεχώς σε καλλιτεχνική εγρήγορση, καθώς παρακολουθώ οτιδήποτε σχετίζεται με το θέατρο, με αδυναμία στις νέες ομάδες, οι οποίες, πιστεύω ότι είναι το μέλλον.
Το 2013 ιδρύσατε τη θεατρική ομάδα VOLT. Μιλήστε μου με λίγα λόγια για αυτή τη θεατρική σας ομάδα. Πως λειτουργεί η μεταξύ σας συνεργασία;
Αντώνης Τακτικός: Ξεκινήσαμε το 2013 μαζί και με την Άννα Ψυχογιού. Από την αρχή είχαμε ένα κοινό: επιθυμούσαμε και οι τρεις αυτή η ομάδα να είναι ανοιχτή σε διάφορες θεατρικές προκλήσεις. Το καλό είναι ότι είμαστε όλοι σαν ένας πυρήνας, ενώ ταυτόχρονα λειτουργούμε και ως μονάδες, κάτι το οποίο μας βοηθάει στην εξέλιξη τόσο τη προσωπική όσο και στην επαγγελματική.
Βαγγέλης Παπαντζανάκης: Η γνωριμία με τον Αντώνη και την Άννα έγινε μέσω της δραματικής σχολής, όπου φοιτούσαμε και οι τρεις. Από τον Αντώνη και την Άννα ήρθε η πρόταση να συμμετάσχω σε δύο θεατρικές παραστάσεις, όπως στη «Μήδεια» και στην παράσταση «Ο άνδρας με την πουά γραβάτα» και κάπως έτσι επήλθε η μόνιμη συνεργασία με την ομάδα VOLT.
Αυτή τη χρονιά μπορεί κάποιος να σας παρακολουθήσει στη θεατρική παράσταση : «Χοντροί Άντρες Με Φούστες» του Nicky Silver, που έχετε ανεβάσει στο θέατρο Αλκμήνη. Ποιο θέμα πραγματεύεται η εν λόγω παράσταση;
Βαγγέλης Παπαντζανάκης: Η συγκεκριμένη παράσταση πραγματεύεται ένα αρκετά διαχρονικό θέμα θα λέγαμε, μιας και αναφέρεται στον σημερινό άνθρωπο, ο οποίος αντιμετωπίζει αρκετά ψυχολογικά θέματα, με αποτέλεσμα να κλείνεται στον εαυτό του, καθώς κατακλύζεται από συναισθήματα εγωισμού. Μέσα από την έλλειψη αληθινής αγάπης αναδεικνύεται το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας η οποία δεν είναι τόσο σωματική όσο ψυχολογική, καθώς και ο κοινωνικός κανιβαλισμός, ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο, δυστυχώς, αποτελεί μάστιγα της σύγχρονης εποχής.
-Θα ήθελα σε αυτό το σημείο, να μου μεταφέρετε τα συναισθήματά σας όταν πραγματοποιήσατε τη πρώτη ανάγνωση του έργου. Πιστεύατε ότι η ανταπόκριση του κόσμου θα ήτανε θετική;
Βαγγέλης Παπαντζανάκης: Είναι ένα εκρηκτικό έργο!! Η αλήθεια είναι ότι, εμένα προσωπικά, αυτό που με σόκαρε περισσότερο από όλα τα στοιχεία αυτής της παράστασης, ήτανε η βωμολοχία του κειμένου, που κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό.
Αντώνης Τακτικός: Με μαγνήτισε από την αρχή το «περίεργο» που είχε η θεματική και, ναι, πιστεύω ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται σε αυτό. Σου δημιουργεί συναισθήματα έντονα, σοκάρεσαι από την αιμομιξία και τον κανιβαλισμό τόσο στη κυριολεκτική του όσο και στη μεταφορική του σημασία.
Μιλήσατε για καταστάσεις που προβάλλονται μέσα στη παράσταση όπως είναι η αιμομιξία και ο κοινωνικός κανιβαλισμός που σοκάρουν το κοινό. Σε ποιο βαθμό θεωρείτε ότι μπορεί να σοκάρει έναν άνθρωπο του οποίου η καθημερινότητα κατακλύζεται από διάφορες μορφές βίας;
Αντώνης Τακτικός: O Nicky Silver έγραψε το συγεκριμένο έργο το 1988. Σε μια εποχή όπου ίσως και να σόκαρε σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι σήμερα. Στις μέρες μας, δε πιστεύω ότι σοκάρει τόσο. Ο λόγος είναι ότι βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με εικόνες βίας με αποτέλεσμα να αρχίζουμε να συνηθίζουμε την ύπαρξη της βίας στη ζωή μας. Γινόμαστε απαθείς και, κατά κάποιο τρόπο, γινόμαστε και εμείς τέρατα της εποχής μας.
Αναφερθήκατε στον κοινωνικό κανιβαλισμό. Πως ο κοινωνικός κανιβαλισμός που παρουσιάζεται στη παράσταση μπορεί να ταυτιστεί με τον σημερινό κοινωνικό κανιβαλισμό;
Αντώνης Τακτικός: Ο κανιβαλισμός υπάρχει σε διάφορες μορφές, μπορούμε να τον συναντήσουμε είτε μέσα είτε έξω από την οικογένεια, στη κοινωνία. Είναι ένα φαινόμενο που έχει επηρεάσει αρκετούς αλλά, ευτυχώς, όχι όλους. Θεωρώ ότι, επειδή οι άνθρωποι επηρεάζονται από τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές, μπορεί να λειτουργήσει ως ένας φαύλος κύκλος και να επηρεάσει και άλλους τομείς. Δεν υπάρχει, πλέον, ο συναγωνισμός αλλά κυριαρχεί στη θέση του ο ανταγωνισμός, κάτι το οποίο μερικοί θεωρούνε ότι είναι υγιές, αλλά δεν είναι.
Βαγγέλη, στο έργο αυτό υποδύεσαι δύο ρόλους. Από τη μια εμφανίζεσαι να υποδύεσαι τον πατέρα του Μπίσοπ, τον Χάουαρντ Χόγκαν, ενώ από την άλλη υποδύεσαι τον ψυχίατρο. Υπάρχουνε ομοιότητες σε αυτούς τους δύο ρόλους; Πώς επιτυγχάνεται αυτή η εναλλαγή;
Βαγγέλης Παπαντζανάκης: Στην ουσία, ο ένας ρόλος είναι προέκταση του άλλου, καθώς και οι δύο ασκούν εξουσία. Ο πατέρας ασκεί εξουσία στον μικρόκοσμο της οικογένειας, ενώ ο ψυχίατρος στα πλαίσια της «πολιτισμένης» οικογένειας. Οι δύο αυτοί ρόλοι προσπαθούν να χειραγωγήσουν τον γιο (Μπίσοπ) και να τον φέρουν στα δικά τους μέτρα, με σκοπό να εξυπηρετήσουν τον εαυτό τους, με το πρόσχημα ότι θέλουν να τον βοηθήσουν. Ο ψυχίατρος συμβολίζει τη κοινωνία που, αντί να βοηθήσει το άτομο που πάσχει από ψυχολογικά προβλήματα, το οδηγεί σε αδιέξοδο. Η εναλλαγή δεν είναι τεράστια, θα έλεγε κανείς, μιας και υπάρχει ταύτιση στους δύο αυτούς ρόλους.
Αντώνη, ο ρόλος που ερμηνεύεις είναι ενός αγοριού, του Μπίσοπ, ο οποίος από ένα δειλό και αδύναμο αγόρι, εξαιτίας της απόρριψης που δέχεται από την οικογένεια του και τη κοινωνία, μετατρέπεται σε ένα τέρας της εποχής. Πώς θα μπορούσε να ταυτιστεί ένα αγόρι της σημερινής μας εποχής με τον Μπίσοπ;
Αντώνης Τακτικός: Ο Silver παρωδεί την αμερικάνικη οικογένεια. Από τη πρώτη ανάγνωση του κειμένου που πραγματοποίησα δε στάθηκα στο παράδειγμα της αμερικάνικης οικογένειας, αλλά οδηγήθηκα στο συμπέρασμα ότι η συγκεκριμένη θεματολογία μπορεί να αφορά οποιαδήποτε οικογένεια, σε οποιαδήποτε χώρα. Το κυρίαρχο στοιχείο είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος και αγάπης. Θεωρώ ότι, οποιοδήποτε παιδί μεγαλώνει κάτω από παρόμοιες συνθήκες μπορεί να οδηγηθεί αυτόματα σε τέτοιες καταστάσεις. Όλα είναι δούναι και λαβείν. Πιστεύω ότι, όταν κάποιος δεν παίρνει αγάπη, δε μπορεί και να δώσει. Σήμερα, κυριαρχεί ο υλισμός ενώ η συλλογικότητα και η ομαδικότητα είναι δύο από τα χαρακτηριστικά εκείνα που σπανίζουν στην εποχή μας.
‘’Η κοινωνία δεν είναι παρά η εξέλιξη της οικογένειας. Εάν ο άνθρωπος βγει διεφθαρμένος από την οικογένεια, θα μπει διεφθαρμένος στη κοινωνία’’ έχει πει ο Ανρί Λακορντέρ. Πώς αντιλαμβάνεσαι/αντιλαμβάνεστε αυτή τη φράση; Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της οικογένειας;
Αντώνης Τακτικός: Θα συμφωνήσω με αυτή τη φράση, μιας και θεωρώ ότι για να καταφέρει κάποιος να μην επηρεαστεί από το οικογενειακό του περιβάλλον θα πρέπει να έχει αρκετή δύναμη μέσα του για να μπορέσει να αντισταθεί καθως και να χαρακτηρίζεται από ψυχική ισορροπία. Ο ρόλος της οικογένειας για εμένα είναι πάρα πολύ σημαντικός, είναι το Α και το Ω. Ωστόσο, πιστεύω παράλληλα ότι μερικοί άνθρωποι είναι περισσότερο επιρρεπείς,εξαιτίας της γενετικής προδιάθεσης, σε ορισμένες συμπεριφορές.
Ας φύγουμε λίγο από τη παράσταση και ας προχωρήσουμε στη συμμετοχή σας στο Φεστιβάλ Νεανικής Δημιουργίας στον Πειραιά.
Βαγγέλης Παπαντζανάκης: Είμαστε πολύ χαρούμενοι που ο Νίκος Διαμαντής, ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του δημοτικού θεάτρου Πειραιά, μας κάλεσε να συμμετέχουμε στο inport Φεστιβάλ, το οποίο ξεκινάει φέτος για πρώτη χρονιά.
Αντώνης Τακτικός: Ήταν ένα στοίχημα για εμάς ούτως ή άλλως, η παράσταση «Οι χοντροί άντρες με φούστες». Όλοι προσπαθήσαμε και κοπιάσαμε αρκετά, όλη η θεατρική ομάδα μαζί και με την Αθηνά Κομπάκογλου, η οποία σκηνοθέτησε τη παράσταση. Είμαστε χαρούμενοι που είχε ανταπόκριση στο κοινό, αλλά ακόμα πιο χαρούμενοι που θα ανεβάσουμε αυτή τη παράσταση στο δημοτικό θέατρο του Πειραιά, διότι είναι μια αναγνώριση για εμάς.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Αντώνης Τακτικός: Αρχικά, όσον αφορά τη θεατρική μας παράσταση, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ανέβει και για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Ανεξάρτητα από αυτό, όμως, σχεδιάζουμε να ασχοληθούμε με κείμενα της ελληνικής λογοτεχνίας που δεν έχουν δραματοποιηθεί. Με τραβάει οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί και να ερμηνευτεί ως «παράλογο».
Βαγγέλης Παπαντζανάκης: Θα ήθελα να ασχοληθώ με τη μουσική σύνθεση των παραστάσεων που πρόκειται να ανεβάσουμε, καθώς και να προωθήσω τη μουσική με πιο εναλλακτικούς τρόπους.
Facebook: VOLT θεατρική ομάδα