Κείμενο: Τίνα Δημοπούλου – Μιχαλοπούλου
Φοιτήτρια Ψυχολογίας

Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος


Η εικόνα σας απομακρύνεται ενοχλημένη
από το πώς τόλμησα να τη φαντάζομαι.
Ο λαιμός σας στηρίζει τον μόνιμο πονοκέφαλό σας
—παρών σε κάθε σας βήμα.
Τα μάτια σας τσούζουν από ένα άγνωστο άλας
και τα χείλη σας μαζεύτηκαν όπως πανιά.
Τρέμετε και γλιστράτε σε κάθε σπασμένη τρίχα σας.
Κλείνετε τα βλέφαρα και αντικρίζετε˙
Εσένα,
να πλήττεις από μοναξιά.