Αναστασία ΜιχαήλΚείμενο: Αναστασία Μιχαήλ
Φοιτήτρια, Φωτογράφος και Καλλιτέχνιδα
Επιμέλεια: Σοφία Ποιμενίδου
Φιλόλογος
Ίσως τελικά να υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος να περιγράψουμε την πράξη του έρωτα αλλά και τον ίδιο τον έρωτα, γενικότερα.
Αν λοιπόν παρομοιάσουμε τον έρωτα με κάτι που διαφέρει για κάθε άτομο, σαν ένα χρώμα, τότε κάθε ένας από εμάς είναι βαμμένος με ένα χρώμα ή αλλιώς έναν “έρωτα” που είναι μόνο δικός του.
Ο έρωτας αυτός είναι πολύ σημαντικός, τόσο ώστε πολλοί άνθρωποι δεν τον δείχνουν σε κανέναν πραγματικά. Είναι ένα κομμάτι του καθενός μας που είναι πολύ προσωπικό και ευάλωτο και το οποίο συχνά το κρατάμε μόνο για τον εαυτό μας και το κρύβουμε από άλλους. Είναι ένα κομμάτι μας τόσο σημαντικό, που συχνά, μέχρι να το δει κάποιος, δεν ξέρουμε καν εμάς τους ίδιους.
Όταν ένας άνθρωπος αγγίξει κάποιον άλλον και πλησιάσουν πολύ, μοιράζονται αυτούς τους δύο διαφορετικούς έρωτες τους. Κάθε φορά που αγγίζονται, το χρώμα του ενός μεταφέρεται στον άλλον όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα τα άτομα να αποκτούν μια διχρωμία.
Το “εγώ” του ενός και το “εσύ” – το “αυτός” και το “άλλος” – γίνονται “εμείς”.
Μετέπειτα, αυτό το εμείς φτιάχνει έναν δικό του έρωτα, έναν έρωτα που αποτελείται από δύο έρωτες μαζί. Έναν έρωτα πιο δυνατό, πιο πολύχρωμο, πιο ανεξίτηλο. Έναν έρωτα μαγικό.
Έναν έρωτα που δεν λογαριάζει τίποτα και κανέναν, έναν έρωτα δύο ανθρώπων που αντάλλαξαν τα πάντα. Έναν έρωτα που ποτέ δεν χάνει το χρώμα του παρά την μονοχρωμία του κόσμου γύρω του. Ο έρωτας αυτός δεν μπορεί να μην έχει χρώμα. Έχει τόσο χρώμα σαν πράξη, σαν ύπαρξη, που δεν περιγράφεται με λέξεις. Ο έρωτας δίνει χρώμα στον κόσμο, άλλοτε δίνει λίγο, άλλοτε πολύ, αλλά όσο και να δώσει, ποτέ δεν στερεύει. Ποτέ δεν έχει δώσει αρκετό χρώμα στον κόσμο. Ο έρωτας είναι πολύχρωμος, ο έρωτας είναι το χρώμα δύο ανθρώπων μαζί, που κουράστηκαν να είναι μονόχρωμοι. Δύο ανθρώπων που δίψαγαν να αποκτήσουν χρώμα “και να φτιάξουν μαζί το δικό τους”.
Έρωτας είναι το χρώμα μου όταν είμαι μαζί σου, το χρώμα που φτιάχνουμε με κάθε άγγιγμα μας. Έρωτας είναι το εγώ μου και το εγώ σου που έγιναν ένα πολύχρωμο ουτοπικό “ΕΜΕΙΣ”.