Εκπτώσεις

Άρθρο: Χαράλαμπος Δεπάστας
Κοινωνικός Λειτουργός

Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος

Διανύουμε περίοδο εκπτώσεων. Άνδρες και γυναίκες θα σπεύσουν να κάνουν μικρότερες και μεγαλύτερες αγορές. Έκπτωση, δηλαδή κάτι που εκπίπτει, που πέφτει, που μειώνεται, που έχει μικρότερη αξία. Πολύ σημαντικές οι εκπτώσεις των καταστημάτων ασυζητητί. Ιδιαιτέρως τέτοιες εποχές. Κι έτσι τρέχουμε όλοι μόλις η έναρξή τους φτάσει ή προγραμματίζουμε τον τρόπο που θα κινηθούμε σε αυτές.

Αναρωτιόμουν, αν με τον ίδιο τρόπο συνειδητοποιούμε τις εκπτώσεις που κάνουμε στη ζωή μας. Εκπτώσεις από 1% έως και 100%. Φυσικά και δεν αναφέρομαι σε αγοραπωλησίες πλέον αλλά, αλληγορικά μιλώντας, στις ίδιες τις ζωές μας. Στα εργασιακά μας, στις σχέσεις μας με το άλλο φύλο, στις φιλίες, στα όνειρά μας, στο περιβάλλον, στην ψυχαγωγία μας. Άραγε λειτουργούμε κι εμείς εποχιακά όπως τα καταστήματα; Χειμερινές εκπτώσεις, θερινές εκπτώσεις, εβδομάδα προσφορών κτλ. ή ζούμε έκπτωτοι (έκπτωτος – ομόρριζο με την έκπτωση);

Εκπτώσεις στα εργασιακά: Μάλιστα, θα δουλεύω για 350 ευρώ. Μάλιστα, θα δουλεύω 10 και 12 ώρες, ενώ κανονικά πρέπει να δουλέψω για 8. Μάλιστα, θα δουλέψω ανασφάλιστος. Μάλιστα θα δουλέψω απλήρωτος. Μάλιστα, θα δουλέψω σε άθλιες συνθήκες. Μάλιστα, θα υπομείνω ένα κάρο μαλακίες, διότι ουδείς αναντικατάστατος σε καιρό κρίσης.

Εκπτώσεις στις σχέσεις με το άλλο φύλο: Το εύκολο, το ανούσιο και το ευκαιριακό έγινε τρόπος ζωής. Σαν το γρήγορο φαγητό στη σύγχρονη κοινωνία. Έγινε «must» το αδιάφορο, το λίγο. Κι αυτό γιατί «τόσοι και τόσες κυκλοφορούν έξω, λίιιγο να κουνήσω το δαχτυλάκι μου και ουρά θα σχηματιστεί» ή γιατί οι συνθήκες ζωής μου δεν είναι καλές. Από την άλλη συχνά υπομένουμε, ταπεινωνόμαστε, ανεχόμαστε την κοροϊδία διότι «πού θα βρω πάλι κάποιον ή κάποια»;

Εκπτώσεις στις φιλίες: Έχουμε φίλους επειδή πρέπει να έχουμε φίλους; Σίγουρα οι φίλοι μας είναι τελικά φίλοι μας; Είναι αυτό που θέλουμε και έχουμε ανάγκη ή είναι άνθρωποι που διαλέγουμε να είναι δίπλα μας επειδή «δεν έχω και κανέναν/καμία άλλη τώρα»;

Εκπτώσεις στα όνειρα: Ονειρεύομαι ένα ταξίδι; Μπα άσε, δεν έχω χρήματα. Ονειρεύομαι μια ευτυχισμένη οικογένεια; Μπα, δεν είναι ακόμα κατάλληλη στιγμή. Ονειρεύομαι να γίνω ιατρός; Έπιασα 16.500 μόρια, θα γίνω ψυχολόγος. Ονειρεύομαι μια όμορφη και καθαρή πόλη, αλλά οι δρόμοι πλημμυρίζουν με το παραμικρό, το πεζοδρόμιο δε με χωράει και τα σκουπίδια πάλι βουνό.

Εκπτώσεις στο περιβάλλον: Το πράσινο στην πόλη μειώνεται. Το πράσινο στην επαρχεία καίγεται. Η παραλία έγινε οικοδομή. Για να κάνω βουτιά πρέπει να πληρώσω. Για να πάρω καθαρό αέρα πρέπει να οδηγώ ώρες. Για να ξαναγίνει το αγαπημένο μου δάσος πρέπει να περάσουν 15 χρόνια.

Εκπτώσεις στην ψυχαγωγία: Που να τρέχουμε τώρα; Άσε τα βιβλία τα θέατρα, τα σινεμά, τι βόλτες, τις εκδρομές, τις συναθροίσεις, βαριέμαι! Κάτσε να δούμε tv. Να δούμε κουτσομπολίστικα. Βάλε να δούμε αυτή με τα ωραία μπούτια, βάλε να δούμε αυτούς που τώρα θα τσακωθούν, αυτόν που θα πει στην αφέλειά του κάτι που θα γελάσουμε, βάλε να δούμε αυτούς που θα έπρεπε να είναι πίσω από τα κάγκελα κι όχι να ηθικολογούν και να προβάλλονται από τις οθόνες.

Ξεπουλήσαμε!

Καλό καλοκαίρι και Animartists επιτρέποντος τα ξαναλέμε από Οκτώβρη. #ΑνΗσΥχΕίΤε