Ποίημα: Ηλίας Μακρής
Οικονομολόγος

Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος


Τοίχοι υψωμένοι
Με αναρριχητικά τριαντάφυλλα
Να τους πνιγούν
Και η παγωνιά,
Που μας άξιζε πάντα,
Παρούσα˙
Την κυνηγήσαμε άλλωστε.
Και η ψυχή μας
Σκλήραινε,
Μίκραινε.
Μέχρι πότε;
Μέχρι να γίνουμε εμείς οι ίδιοι.
Τριάντα χρόνια τώρα γίνεσαι ίδιος εσύ
Και άλλα τόσα αναζητάς και φτιάχνεις
Με τα υλικά της αγάπης
Εκείνο τον πόνο
Που σε καθησυχάζει
Πως είσαι ακόμα θύμα.